آیا SETI یک برنامه تحقیقاتی طراحی هوشمند است؟

وقتی بچه کوچکی بودم، پدرم رئیس بخش فیزیک موسسسسه فناوری ویرجینیای بربی (WVIT) بود. ما در محل اسکان اساتید در حومه پردیس WVIT زندگی می کردیم و در نتیجه، محوطه کالج به زمین بازی من تبدیل شده بود.

من همیشه در محوطه کالج و دانشگاه این احساس را دارم که در خانه ام هستم. شاید این یکی از دلایلی باشد که از سخنرانی در سالن های کنفرانس دانشگاه لذت می برم. من همچنین از هر فرصتی برای تعامل با دانشجویان کالج لذت می برم، آنها ذهن کنجکاوی دارند و در به چالش کشیدن ایده ها کوتاهی نمی کنند.

چالش شک و تردید

چند سال پیش از من دعوت شد تا با استفاده از بیوشیمی، در Obispo Poly Cal سنت لوییس، شواهدی برای وجود یک خالق ارائه کنم. در طول جلسه پرسش و پاسخ، یک دانشجوی شکاک ادعاهای من را به چالش کشید و اصرار داشت که طراحی هوشمند-آفرینش باوری، یک علم نیست. او در طرح این اتهام از علم گرایی حمایت می کرد (این دیدگاه که علم تنها راه کشف حقیقت اس.، در واقع علم مساوی با حقیقت است، بنابراین اگر چیزی علمی نباشد، نمیتواند درست باشد. بر این اساس او ادعاهای من را رد کرد.

شاید از پاسخ من تعجب کنید، اما من با او موافق بودم.

ادعای من مبتنی بر طراحی سیستم های بیوشیمیایی برای وجود خالق، یک علم نیست. این یک برهان فلسفی و کلامی است که از اکتشافات علمی بهره مند شده است. به عبارت دیگر، اکتشافات علمی مفاهیم متافیزیکی دارند و من با شناسایی و بیان آن مفاهیم، استدلالی برای وجود و نقش خداوند در منشأ و طراحی زندگی ایجاد کردم.

با گفت این موضوع، من فکر می کنم که تشخیص طراحی به طور مشروع بخشی از ساختار علم است. ما می توانیم از روش های علمی برای تشخیص کار عامل هوشمند استفاده کنیم. یعنی میتوانیم شواهد علمی دقیقی برای طراحی هوشمند ایجاد کنیم. همچنین فکر میکنم میتوانیم از شواهد علمی موجود، ویژگیهایی را به طراح هوشمند نسبت دهیم.

در دفاع از این دیدگاه، من (و دیگرانی که بخشی از جنبش طراحی هوشمند یا IDM هستند) اشاره کرده ایم که شاخه هایی از علم وجود دارند که به عنوان برنامه های طراحی هوشمند عمل میکنند، مانند تحقیق در باستان شناسی و جستجو برای هوش فرازمینی (SETI)، ما می خواهیم از این رشته ها در مورد علم تشخیص طراحی، چیزهای زیادی بیاموزیم. (برای دید جزئیات به بخش منابع مراجعه کنید.)

SETI و طراحی هوشمند

اخیرا درگفتگو با یکی دیگر از افراد دیرباور این موضوع را مطرح کردم. او در این مورد مرا به چالش کشید و اشاره کرد که ست شوستاک، اخترشناس موسسه SETI ، مقاله ای برای Space.com نوشت و ارتباط بین طراحی هوشمند (ID) و SETI را رد کرد و استدلال کرد که آنها معادل یکدیگر نیستند.

 

SONY DSC

عکس: ست شوستاک. اعتبار تصویر: ویکی پدیا

به گزارش شوستاک،

آنها [intelligent design proponents] به SETI اشاره میکنند و میگویند: محققان SETI پس از دریافت یک سیگنال رادیویی پیچیده از فضا، آن را بهعنوان دلیلی بر این ادعا میدانند که حیات هوشمند در همسایگی ستاره ای در دور دست قرار دارد. بنابراین، آیا جستجوی آنها کاملا مشابه خط استدلال خود ما نیست که یک مورد واضح از پیچیدگی که دلالت بر هوشمندی و طراحی عمدی دارد؟ و آنها متذکر می شوند که SETI از مقبولیت علمی گسترده ای برخوردار است. 1

شوستاک در ادامه میگوید: اگر ما بهعنوان محققان SETI اعتراف کنیم که چنین است، به نظر میرسد که در ترویج یک استاندارد منطقی دوگانه مقصر هستیم. اگر اعضاء ID مجاز به ادعای طراحی هوشمند در هنگام اشاره به DNA نیستند، چگونه میتوانیم امیدوار باشیم که بر اساس یک سیگنال رادیویی پیچیده ادعای وجود طراحی هوشمند کنیم؟2

در تلاشی برای متمایز کردن مؤسسه SETI از IDM ، شوستاک ادعا میکند که طرفداران ID بر اساس پیچیدگی سیستمهای بیولوژیکی و بیوشیمیایی، طراحی هوشمندانه را مطرح میکنند. اما این کاری نیست که موسسه SETI انجام می دهد. به گفته شوستاک، “سیگنالهایی که توسط SETI جستجو میشوند، واقعاً همانطور که مدافعان ID تصور میکنند پیچیده نیستند. ما به دنبال پیامهای رمزگذاری شده پیچیده، سریال های ریاضی یا حتی نسخه بیگانگان نیستیم« I Love Lucy»

SETI به جای استفاده از پیچیدگی به عنوان شاخصی از عاملی هوشمند، به دنبال سیگنال هایی است که ویژگی مصنوعی بودن را نشان می دهند. منظور آنها از مصنوعی بودن این است که به طور خاص، SETI به دنبال یک سیگنال ساده از تابش الکترومغناطیسی با باند باریک است که یک الگوی سینوسی بی پایان را تشکیل می دهد. به گفته محققان SETI ،پیدایش این نوع سیگنال به طور طبیعی رخ نمی دهد. شوستاک همچنین اشاره می کند که زمینه و محتوای سیگنال نیز مهم است. اگر سیگنال از مکانی در فضا می آید که به طور قابل تصوری نمیتواند زندگی را در خود جای دهد، محققان SETI کمتر میتوانند به این نتیجه برسند که از یک تمدن هوشمند نشات گرفته باشد. از سوی دیگر، اگر سیگنال از یک منظومه سیاره ای که به نظر می رسد دوستدار حیات است برسد، آنگاه این سیگنال به عنوان یک رویداد شناسایی موفق اعلام می شود.

طراحی مصنوعی و هوشمند

من با شوستاک موافقم. مصنوعی بودن، بهترین شاخص طراحی هوشمند است، نه پیچیدگی. و همچنین مهم است که توضیحات فرآیند طبیعی را نادیده بگیرید. من نمی توانم به جای همه آفرینش گرایان و طرفداران ID صحبت کنم، اما روشی که برای تشخیص طراحی در سیستم های بیولوژیکی استفاده می کنم دقیقا SETI همان روشی است که موسسه به کار می برد.

در کتابم Design s’Cell The (طراحی سلول)، من استفاده از الگوی ID را برای تشخیص طراحی پیشنهاد می کنم. برای این منظور در کتاب اشاره کرده ام که اشیا، دستگاهها و سیستمهایی که توسط انسان ها (طراحان هوشمند) طراحی شده اند، با ویژگیهای خاصی مشخص میشوند که از اشیا و سیستمهای تولید شده توسط فرآیندهای طبیعی متمایز هستند. به تعبیر شوستاک، طرح های انسانی مصنوعی بودن را به نمایش می گذارند و می توانیم از الگوی ID به عنوان راهی برای تعریف مصنوعی بودن آنها استفاده کنیم.

در اینجا سه راه برای اتخاذ این رویکرد وجود دارد:

  1. 1 – در کتاب طراحی سلول، من از کار ویلیام پیلی، الهیات دان پیروی کرده ام. پیلی طرحهایی را که توسط انسان ها ایجاد میشوند، به عنوان تدبیری توصیف کرده که مفهوم مصنوعی بودن در آن گنجانده شده است. من نمونه هایی از چنین مصنوعاتی در سیستم های بیوشیمیایی را توضیح داده ام.
  2. 2 – در Origins of Life (ریشه های زندگی، اثری که من با اختر شناس، هیو راس تالیف کرده ام) و در Creating Life in the Lab (ایجاد زندگی در آزمایشگاه)، به این نکته اشاره کرده ام که به نظر نمی رسد فرآیندهای طبیعی بتوانند منشاء حیات و در نتیجه منشاء سیستم های بیوشیمیایی را توضیح دهند.
  3. 3 – در نهایت، در Creating Life in the Lab (ایجاد زندگی در آزمایشگاه)، نشان داده ام که تلاشها برای ایجاد پروتوسل هایی که با مولکولهای ساده شروع میشوند و همچنین تلاشها برای خلاصه کردن مراحل مختلف در مسیر منشأ حیات به عامل و نیرویی هوشمند بستگی دارند. این وابستگی، مصنوعی بودن نمایش داده شده توسط سیستم های بیوشیمیایی را بیشتر تقویت می کند.

در مجموع، هر سه کتاب موردی جامع برای نقش خالق در منشأ و طراحی اساسی حیات ارائه میکنند، که هر جزء از طرح کلی بر مصنوعی بودن سیستمهای بیوشیمیایی تکیه دارد. بنابراین، حتی اگر موسسه SETI احتمالا بخواهد از IDM فاصله بگیرد، در هر حال SETI یک برنامه طراحی هوشمند است و طراحی هوشمند، در واقع، بخشی از ساختار علم است.

به عبارت دیگر، دانشمندان از دیدگاه مدل خلقت میتوانند یک مورد علمی دقیق برای نقش عامل هوشمند در پیدایش و طراحی سیستمهای بیوشیمیایی ایجاد کنند و حتی ویژگیهایی را نیز به این عامل و طراح اختصاص دهند. در آن مرحله، میتوانیم نتایج متافیزیکی در مورد اینکه آن طراح ممکن است چه کسی باشد، بگیریم.

منابع

پینوشت
  1. Seth Shostak, “SETI and Intelligent Design,” Space.com (December 1, 2005), https://www.space.com/1826-seti-intelligent-design.html.
  2. Shostak, “SETI and Intelligent Design.”